Stappen naar herstel
Stappen naar herstel - De achtergrond
De volgende stappen naar herstel waren essentieel voor de genezing van de man in dit verhaal. Denk eens na, terwijl je dit artikel leest, over hoe God genezing in jouw leven kan brengen.
Ik groeide op in een kleine buitenwijk van Detroit, Michigan. De herinneringen aan mijn kindertijd zijn besmeurd met visioenen van geweld en gevoelens van angst, schaamte, vernedering en onzekerheid. Mijn vader was een alcoholist en tuchtigde ons met lichamelijke straffen (een beroerde combinatie). Soms mishandelde hij mij, mijn twee jongere broers en mijn moeder.
Ik herinner mij hoe ik bang en hulpeloos in bed lag en luisterde naar het geschreeuw en het geruzie van mijn ouders. Ik maakte mij onder de dekens zo klein mogelijk en ik hoopte en ik bad dat ze zouden stoppen! Ik en mijn broers en vooral mijn moeder werden ook lichamelijk mishandeld. Ik zag dingen die kinderen niet zouden hoeven zien. Vaak zag ik de pijn en de verwarring in de ogen van mijn moeder. Soms huilde ze op mijn schouder. Ik voelde me hulpeloos en eenzaam.
Mijn ouders scheidden toen ik acht jaar oud was. Ik voelde schaamte en schuldgevoelens omdat ik ervoor gebeden had dat ze uit elkaar zouden gaan, dat mijn vader weg zou gaan of zelfs zou sterven: elke mogelijke oplossing die een eind zou brengen aan het geweld en het misbruik. Was ik vanwege mijn gebeden de oorzaak van hun echtscheiding? Was ik op de een of andere manier de oorzaak van de woede en het drinkgedrag van mijn vader? Wanneer ik mijn vader zag, dan vertelde hij me op de meest vulgaire manieren wat een vreselijk mens mijn moeder was. Ik had het idee dat ik midden tussen de strijdende partijen in zat en gedwongen werd om partij te kiezen. Het enige dat ik wilde was een gezin dat van elkaar hield!
Ik begon te verlangen naar een vriend: iemand die ik kon vertrouwen en waar ik naar kon opkijken. Toen ik acht jaar oud was had ik een slaappartijtje bij een jongen die enkele jaren ouder was. Het was bij hem thuis en er was verder niemand thuis. We begonnen strippoker te spelen. Hij zei dat het heel leuk zou zijn. Ik herinner mij dat brandende gevoel in mijn maag dat mij vertelde dat ik iets verkeerds deed, maar toch stopte ik niet. Ik wilde dat deze oudere jongen mij aardig vond. Hij bedacht die avond nog andere seksspelletjes die we speelden. Ik herinner mij de muffe reuk van die kelder en de schaamte, de schuldgevoelens en de viezigheid die ik de volgende dag voelde. Ik heb er nooit met iemand over gesproken, maar ik heb nooit meer gevraagd of ik met die jongen mocht gaan spelen.
In deze tijd van hopeloosheid riep ik God aan. Toen ik negen was, vroeg ik de Heer Jezus om mijn Heer en Redder te zijn. Ik ontwikkelde een diep gebedsleven. Elke avond, voordat ik in slaap viel, bad ik voor alle mensen die ik kende. Tot in detail bad ik voor de behoeften van al die mensen. Ik had toen het gevoel dat ik heel dicht bij God was: veilig, geliefd, geborgen in de armen van mijn hemelse Vader. Ik kon mij voorstellen hoe Gods liefdevolle aanwezigheid mij, en de mensen in mijn gebeden, omringde.
Toen ik elf jaar oud was, verhuisden mijn moeder en ik van Michigan naar Las Vegas, Nevada. Daar vroeg een vriend mij op een dag of ik met hem wat wiet wilde roken. Omdat ik al af en toe een sigaret had gerookt, dacht ik: "Waarom niet?" Ik kan mij goed herinneren toen ik voor het eerst stoned raakte: ik vond het geweldig! Het hielp mij om mijn schaamte, boosheid, schuldgevoelens en onzekerheden te negeren.
Stappen naar herstel - Een verslaving schiet wortel
In de daaropvolgende jaren begon mijn behoefte aan de onderstaande stappen naar herstel wortel te schieten. Mijn drugsgebruik werd een dagelijkse gewoonte. Ik rookte wiet en nam elke drug die ik in mijn handen kon krijgen (speed, PCP, "angel dust"). Een tijdlang bleef ik 's avonds bidden, hoewel het steeds moeilijker werd om wakker te blijven terwijl ik bad voor alle mensen die ik kende. Tegen de tijd dat ik zestien was, was het dagelijkse avondgebed volledig uit mijn leven verdwenen.
Toen ik achttien was, kwam ik tot de conclusie dat ik mij, als ik niet zou stoppen met wiet roken, mijn eigen naam niet meer zou kunnen herinneren, laat staan andere dingen! Het viel mij nu op dat veel van mijn drugsverslaafde kameraden geen enkele motivatie of doelen in hun levens hadden en ik wilde niet zo worden. Van de ene op de andere dag stopte ik daarom met wiet roken. Helaas werd dat heldere moment niet gevolgd door een hernieuwde toewijding aan God. Ik had ook geen vrienden die mij konden bemoedigen nu ik deze beslissing had genomen. In mijn eentje bleek ik niet in staat om mijn compulsieve verslavingsgewoonten een halt toe te roepen of om mijn gevoelens van schaamte, boosheid en ontoereikendheid lang te onderdrukken.
Ik reageerde hierop door regelmatig alcohol te nuttigen. Vaak werd ik 's ochtends wakker met de herinnering dat ik anderen met de auto had thuisgebracht, maar had geen idee hoe ik vervolgens zelf was thuisgekomen. Maar ik had een goed smoesje: ik rookte tenminste geen wiet meer!
Toen ik 22 was ging ik naar de universiteit. Ik werkte hard, behaalde wonderbaarlijk goede resultaten en dronk veel alcohol. In mijn laatste studiejaar begon ik voltijds te werken. Toen ontdekte ik dat cocaïne het voor mij mogelijk maakte om slechts vier uur te slapen en nog steeds te functioneren en nog meer te drinken. Het leek zelfs alsof ik er slimmer door was geworden! Dat was natuurlijk een leugen. Ik kon weliswaar enkele weken lang slechts vier uur per nacht slapen, maar dan moest ik daarna wel een paar dagen bijslapen. En ja, ik kon nu meer drinken, maar ik werd er beslist niet slimmer van. Het is verbazingwekkend dat ik met heel goede cijfers afstudeerde, maar ik kampte wel met een cocaïne- en alcoholverslaving.
Misschien zouden de gaten in mijn ziel door een vrouw gevuld kunnen worden? Toen ik Susan voor het eerst zag, dacht ik: "Wat een mooie vrouw!" Omdat zij problemen had met haar echtgenoot en niet meer bij hem in huis woonde, besloot ik haar uit te vragen. We raakten dronken en toen vroeg ik haar of ze wat cocaïne wilde, zodat we langer konden opblijven en praten. Ze zei dat ze niet aan drugs deed. Dat was een groot probleem! Ik loog toen en zei: "Ik gebruik ook geen drugs, hoor... alleen heel af en toe en ik kan stoppen wanneer ik wil." Zodra de echtscheiding van Susan en haar ex rond was, gingen we samenwonen. Ik bleef twee jaar lang tegen haar liegen over mijn cocaïnegebruik.
Ongeveer een jaar nadat we elkaar ontmoet hadden, begon ik te gokken: weer zoiets waarvan ik nooit had gedacht dat ik dat ooit zou doen. Ook al woonde ik al jaren in Las Vegas, ik had nog nooit meer gedaan dan af en toe wat kwartjes in een gokmachine gooien. Ik had altijd neergekeken op mensen die gokten. Ik vond dat zij dwazen waren! Ik kende enkele mensen die software schreven voor de videopoker machines. Ik had op de universiteit een gedegen kennis van de wiskunde opgedaan. Ik wist dus dat de kansen niet in mijn voordeel waren! Het duurde nog geen jaar voordat ik helemaal blut was. Ik was slechts dagen verwijderd van een uitzetting uit mijn huis.
Twintig jaar drinken en drugsgebruik en een jaar gokken hadden mij naar een plek gevoerd waar ik nooit meer wil terechtkomen. Ik leefde in een zwarte bodemloze put, een plaats waar ik wel steeds dieper in kon wegzakken, maar waar ik in mijn eentje niet uit kon komen. Het was een hopeloze, eindeloze carrousel. Steeds weer zei ik: "Dit keer zal ik maar één glas drinken, of maar één lijntje snuiven of maar één keer gokken... en dan stop ik." Ik had goede bedoelingen, maar ontdekte dan in de vroege uurtjes van de ochtend dat ik weer in een foetushouding aan het schommelen was met de woorden "Niet weer!". Hoe had ik dit nou weer kunnen doen? Steeds weer bleef ik de hele nacht op om te drinken, te snuiven en te gokken om dan thuis te komen om pornovideo's te bekijken, terwijl de vrouw die van me hield slechts tien meter van me vandaan in bed lag! De pijn en de verwarring die ik in Susans ogen zag raakten mij diep in mijn hart. Het was een herinnering aan de blik die ik zo vaak in mijn moeders ogen had gezien in Michigan. Maar hoe hard ik het ook probeerde, ik kon maar niet stoppen.
Ik zwoer het drinken, het drugsgebruik en het gokken zó vaak af dat ik het niet meer kon tellen. Maar telkens had ik een terugval en gleed ik dieper in die bodemloze put. Ik sprak nooit openlijk over zelfmoord, maar ik reed vaak in mijn rode sportauto rond met gedachten als: "Als ik nou die telefoonpaal met genoeg snelheid zou raken, dan zou ik bevrijd kunnen worden van al die rotzooi waarin ik verzeild ben geraakt." Ik was helemaal aan het eind van mijn Latijn. Ik leefde in een beklagenswaardige, onbegrijpelijke, demoraliserende toestand. Waar waren mijn vrienden nu?
Stappen naar herstel - Een noodkreet
Op de ochtend van 9 maart gaf God mij een helder inzicht. Ik had er genoeg van. Ik wilde niet meer zo blijven leven! Ik had het dieptepunt bereikt en kon het niet meer alleen aan. Maar hoe kon ik van deze carrousel afstappen? Ik riep het uit naar Jezus. "HELP MIJ HEER!" Ik zat als een gebroken mens te snikken toen mijn moeder mij naar een afkickcentrum bracht. Ik was altijd zo trots geweest op mijn eigen kracht, mijn zelfvoorzienigheid en mijn vermogen om alles in het leven in mijn eentje aan te kunnen. Nu voelde ik mij hopeloos, hulpeloos en waardeloos. Dat was een overgave voor mij. Ik gaf toe dat ik de kracht niet had om de drugs en alcohol te overwinnen. Ik gaf toe dat mijn leven onbeheersbaar was geworden.
- Stap 1: We gaven toe dat wij geen macht hadden over onze verslavingen en ons compulsieve gedrag, dat onze levens onbeheersbaar waren geworden.
Zij vertelden mij hoe zij elke dag op hun knieën gingen en God vroegen om het obsessieve en compulsieve gedrag weg te nemen en om hen te helpen om weer een dag rein en nuchter door het leven te gaan. Ik volgde hun voorbeeld. Zij zeiden dat zij God elke avond bedankten voor de nuchtere dag. Ik deed dat daarom ook. Ik doe dat vandaag nog steeds. Zij vertelden me dat ik niet moest drinken en geen drugs moest gebruiken, ongeacht wat er in mijn leven speelt. Zij zeiden dat het elke dag een beetje beter zou gaan. Ik begon hen te geloven.
De drang naar drank en drugs was verwijderd. Wat een wonder! Ik geloofde nu dat een macht, die groter was dan ikzelf, mij weer helemaal normaal kon maken.
- Stap 2: Wij geloofden dat een macht, die groter was dan onszelf, ons weer kon herstellen tot een normaal en gezond leven.
- Stap 3: Wij besloten onze wil en onze levens over te geven aan de zorg van God.
De drang naar drank en drugs was verwijderd, maar mijn gokverslaving had ik nog niet aan Hem gegeven. Ik dacht dat ik nuchter betere kansen in het spel zou hebben en daardoor verloor ik zes maanden nadat ik de alcohol had opgegeven mijn kredietwaardigheid. Vlak daarna gaf ik ook mijn gokgedrag over aan God en Hij nam die obsessie toen ook weg! Enkele jaren later deed Hij hetzelfde met de pornografie in mijn leven. God is zo trouw!
Gedurende mijn tijd in "Celebrate Recovery" werd mij verteld dat ik een "sponsor" of "accountability partner" nodig had: iemand aan wie ik verantwoording kon afleggen. God leidde mij naar George, een man die dertig jaar ouder was dan ikzelf. Hij had nog nooit drugs gebruikt of compulsief gegokt, maar hij had deze stappen wel doorlopen en zijn hart leek wel zo groot als de oceaan. Ik had zoveel bittere gedachten die ik alsmaar in mijn hoofd bleef terugspelen. Zij beheersten mijn leven. Ik haatte mijn vader voor wat hij mij had aangedaan. Ik ontdekte hoe gebeurtenissen uit het verleden mij bleven beheersen omdat ik nooit om vergeving had gevraagd en omdat ik anderen nooit had vergeven.
- Stap 4: We onderzochten onze harten en maakten onbevreesd een moreel inventaris op van onszelf.
- Stap 5: We bekenden aan God, aan onszelf en aan een ander mens wat de precieze aard was van onze fouten.
- Stap 6: We waren volledig klaar voor God om onze karakterfouten weg te nemen.
- Stap 7: We vroegen Hem nederig om al onze tekortkomingen weg te nemen.
Stap 8: We maakten een lijst van alle mensen die wij ooit leed hadden berokkend of schade hadden toegebracht en we waren bereid om dit alles te herstellen.
- Stap 9: We herstelden het gedane onrecht wanneer dat mogelijk was, behalve wanneer dit de betrokkenen of andere mensen meer schade zou toebrengen.
Wanneer ik het mis heb dan geef ik het toe, soms zelfs meteen. Ik maak nog steeds mijn inventaris op, niet dat van een ander.
- Stap 10: We gingen door met het opmaken van een persoonlijk inventaris en wanneer we ongelijk hadden, dan gaven we het meteen toe.
Stap 11: Door middel van gebed en meditatie streefden wij ernaar om ons bewuste contact met God te verbeteren. Wij baden alleen om de kennis van Zijn wil voor ons en om de kracht om Zijn wil uit te voeren.
Stap 12: Omdat wij een geestelijke ervaring hadden als gevolg van deze stappen, probeerden wij deze boodschap aan anderen uit te dragen en om deze principes in al onze aangelegenheden toe te passen.
Stappen naar herstel - Een levenslange reis
Ik dank God omdat mijn mooie vriendin Susan, die later mijn vrouw werd, mij nooit heeft verlaten. Zij doorliep deze stappen naar herstel aan mijn zijde. Ondanks al mijn leugens en al mijn uitvluchten bleef ze bij me. Drie jaar nadat ik was afgekickt, stapten we in het huwelijksbootje. Het was een van de gelukkigste dagen in mijn leven! Het was een wonderbaarlijke avond. Ik was ongelooflijk gelukkig! Geen drug had mij ooit dit gevoel kunnen geven! Filippenzen 1:6 zegt: "Ik ben ervan overtuigd dat hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voltooien op de dag van Christus Jezus."
De avond waarop mijn vrouw en ik werden gedoopt was een glorieuze avond! Toen ik in het water werd ondergedompeld en in mijn nieuwe leven in Christus weer naar boven kwam, wist ik dat er feest werd gevierd in de hemel. De vreugde die ik voelde is moeilijk in woorden uit te drukken. Het voelde alsof ik de zon had ingeslikt en al dat licht vanuit mijn lichaam naar buiten straalde.
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik nooit gefaald heb sinds ik deze stappen naar herstel heb doorlopen, maar dat zou niet waar zijn. De Heilige Geest heeft mij overtuigd van een aspect in mijn leven dat niet rein was zoals God dat van mij had gevraagd. Ik was op een gegeven moment namelijk gestopt met het dagelijks doorlopen van stappen 10, 11 en 12. Ik liet de deur op een kier staan. Dus opnieuw moest ik bekennen dat ik machteloos was. Ik kan het niet, HIJ kan het wel, dus laat ik het aan Hem over! Ik weet dat herstel altijd een onderdeel van mijn leven zal blijven.
Voer jij een strijd met drugs, alcohol, pornografie, gokken, boosheid, depressie, of heb jij niet de juiste prioriteiten in jouw dagelijkse leven? Welke pijn, gewoonten of muizenissen heb jij? Als jij hiermee worstelt en gelooft dat er niemand is tot wie jij je kunt wenden, dan daag ik je uit om zelf het initiatief te nemen! Jezus is er voor je! Of het nu gaat om een pijnlijke herinnering uit het verleden, een muffige kelder, een drugshuis, een gokhal, bladzijdes uit glanzende magazines of afbeeldingen op TV of op je computerscherm. Neem de eerste stap! Hij zal je tegenkomen! Jezus kan jou genezen!
Ben jij bereid om die stap te zetten? Ben jij bereid om de kracht te aanvaarden die Jezus aanbiedt om elke vorm van verslaving te doorbreken? Weet dat Jezus een plan heeft voor jouw leven en dat is niet om je leven in slavernij door te brengen!
Voor meer informatie over "Celebrate Recovery", bezoek alsjeblieft: http://www.celebraterecovery.com
Wat is uw reactie?
